Έτσι νικήσαμε…(Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012)
Έτσι νικήσαμε…(Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012)
«Αυτές τις ώρες θέλω να πω στους Ευρωπαίους εταίρους μας: Πού είναι εκείνο το ταμείο να έρθω να σας ζητήσω την εξόφληση ή την επιστροφή των πνευματικών δανείων μου; Να σας πω, δώστε μου πίσω τις λέξεις μου».
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 δύο ήσαν τα κρινόμενα ζητήματα. Λέγω «κρινόμενα ζητήματα» και όχι «διακυβεύματα», όπως τόσο άκριτα και καταχρηστικά επαναλαμβάνουν στην δήθεν πολιτική τους ρητορική κάποιοι ανελλήνιστοι ή, έστω, δοκησίσοφοι. Γιατί ο δεύτερος όρος («διακύβευμα, διακυβεύματα») παραπέμπει σε παίξιμο ζαριών, κοινώς μπαρμπούτι, πράγμα που αποτελεί ιερόσυλο συσχετισμό. Δεν παίζει κανείς λογικός άνθρωπος τα παιδιά του στα ζάρια ούτε κατά μείζονα λόγο την πατρίδα του.
Τα κρινόμενα ζητήματα, λοιπόν, ήσαν δύο. Πρώτον, να εξασφαλιστεί η θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη, δηλαδή να μείνει στο Ευρώ και να μην εκπέσει στον εφιάλτη της δραχμής. Το πισωγύρισμα στη δραχμή θα ήταν όχι ένα απλό ταξίδι επιστροφής στα παλιά και φτωχικά χρόνια, που θα εγοήτευε ίσως και κάποιους ρομαντικούς, αλλά ένα επώδυνο και όχι αναίμακτο ταξίδι στη κόλαση.Το τραγούδι της αγανάκτησης, της μισαλλοδοξίας, του ιδεολογικού τραγέλαφου, του θανάτου. Να μην επιτρέψουμε να εκμεταλλεύονται και να εμπορεύονται οι διάφοροι επιτήδειοι τον ανθρώπινο πόνο από τις πραγματικά δραματικές επιπτώσεις της οικονομικής ύφεσης που το ΠΑΣΟΚ με την άκριτη πρόσκληση του ΔΝΤ και της τρόϊκας προκάλεσε. Να αποφασίσουμε σωστά σ΄αυτές τις εκλογές για το πώς θα περάσουμε την κρίση. Για το πώς θα κυβερνηθούμε με υπευθυνότητα, σοβαρότητα και σταθερότητα. Για το πώς θα υπηρετήσουμε καλύτερα την πολυαγαπημένη μας πατρίδα. Γιατί οι καιροί είναι κρίσιμοι.
Αυτή η χώρα δεν θα ήταν τότε απλά μια χώρα με αδύνατους και αρνητικούς δείκτες της οικονομίας και της στατιστικής. Θα ήταν δυστυχώς μια πυριτιδαποθήκη στην οποία εχθροί και λαοπλάνοι φίλοι θα έριχναν αναμμένα στουπιά. Αυτό έπρεπε να αποφευχθεί πάση δυνάμει.
Δεύτερο κρινόμενο ζήτημα – κάπως δικονομικό αυτό – ήταν η πρωτιά της ΝΔ. Όχι μόνον για το «bonus» των 50 εδρών του εκλογικού νόμου. Αλλά και γιατί η ΝΔ, επανεκλεγόμενη πρώτη με αυξημένο ποσοστό ψήφων και εδρών θα ήταν ο αδιαμφισβήτητος παράγων κυβερνητικής σταθερότητας και ισχύος. Ο τόπος έπρεπε να βγει όσο πιο αλώβητος γίνονταν από το καθεστώς της αστάθειας, της αβεβαιότητας και της ακυβερνησίας και να μετατεθεί στην περιοχή των ήρεμων νερών και της κυβερνητικής σταθερότητας. Μια τέτοια επιδιωκόμενη και επιτυγχανόμενη εκλογική εξέλιξη θα ήταν ένας υγιής και φυσικός φραγμός στα «πειράματα» που επροτείνοντο από άλλα κόμματα. «Προτάσεις» και «πειράματα» που εκινούντο στο φάσμα μεταξύ εθνικού αυτοκτονικού ιδεασμού και Ιακωβίνικου επαναστατισμού.
Στο στόχαστρο πάντα ο τραπεζικός καπιταλισμός και δυστυχώς και η Ευρώπη, που δεν τηρούσε τις υποχρεώσεις της προς την «υιοθετηθείσα κόρη», την Ελλάδα. Τα όπλα τους, συνδυασμοί σκεπτικών αφέλειας, λαϊκισμού και παιδικής πολιτικής οικονομίας, μαζί με πολλή τηλεοπτική πόζα για όλον τον θίασο των αστέρων «καθηγητών» με προεξάρχοντα τον κάθιδρο ιεροκήρυκα της βίας Σλάβοϊ Ζίζεκ. Και οι πολεμικές ιαχές τους, τα τύμπανα πολέμου, ηχούσαν με την απειλή της κοινωνικής επανάστασης, στο φόντο των προηγούμενων της Λατινικής Αμερικής (Εκουαδόρ, Αργεντινή κ.α.). Τα πράγματα ήσαν οριακά. Σε έναν νεοπαγή σχετικά κομματικό σχηματισμό συσπειρώνονταν –χωρίς να πάρει κανείς «χαμπάρι» τις νέες συσσωματώσεις– ποικίλες παλιές και ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις που πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 εκινούντο υπογείως, κρυφίως και διάσπαρτα στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Τώρα είχαν βρει στέγη.Τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήσαν οι λεγόμενες «συνιστώσες», κατά την επιτηδευμένη γλώσσα του αριστερού λογιωτατισμού.
Και τετραπλασιάζοντας τη δύναμή τους είχαν γίνει δεύτερο κόμμα, με ποσοστό 17%. Αξιωματική αντιπολίτευση, και τώρα διεκδικητής της πρωτιάς η αριστερά! Μολονότι το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου ήταν μια ψυχρολουσία για τα κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ) –τώρα από πού και ως πού η ΝΔ κόμμα εξουσίας, ιδίως μετά το 1981, αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα– από την επομένη κιόλας φάνηκε μια τάση και στάση αισιοδοξίας. Η τάση της επιστροφής και της συσπείρωσης. Οι νεοδημοκράτες είχαν τρομάξει από τις συνέπειες της πράξεώς τους, δηλαδή της ψήφου οργής, θυμού και διαμαρτυρίας προς άλλα μικρά και συγγενή κόμματα. Ένα συνολικό ποσοστό 14 ποσοστιαίων μονάδων είχε στραφεί στα τυφλά και σκόρπια αλλού. Η ΝΔ είχε συρρικνωθεί στο αδιανόητο ποσοστό 19%! Και το ΠΑΣΟΚ εξατμίζονταν από 43% στο 13%, και έχανε 30 ολόκληρες μονάδες! Το ένστικτο των νεοδημοκρατών όμως ευτυχώς ενεργοποιήθηκε αμέσως και διόρθωνε κάπως τα πράγματα. Όταν έριχναν ψήφο οργής νόμιζαν πως θα ήταν μια πράξη αβλαβής.
Το είχα προΐδει και έγκαιρα στηλιτεύσει πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου όσο πιο δυναμικά μπορούσα.Η ανάνηψή τους ή η μεταμέλειά τους προ του κινδύνου και η ενθάρρυνσή τους από εμάς (εμένα) να πράξουν το σωστό, μαζί με την «πανστρατιά» που κήρυξε ο Α. Σαμαράς, ήταν το πολιτικό περιεχόμενο του πολιτικού λόγου της ταχύρρυθμης εκλογικής εκστρατείας των 25 ημερών μέχρι τις δεύτερες εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012. Έτσι είχε η κατάσταση. Βγήκα και πάλι μπροστά. Όπως πάντα. Χωρίς να διατυμπανίσει (όπως έκαναν για άλλους) κανένας αρχηγός ή σύστημα προβολής το γεγονός ότι ήμουν και πάλι πρόμαχος. Η στάση μου μιας ζωής το όριζε αλλιώς. Δεν ήταν για μένα «γεγονός» ήταν κάτι το αυτονόητο, κατ’αντιδιαστολήν προς άλλους και άλλες, όπως η ιστορία του καθενός και του κόμματος μαρτυρεί. Στην πρώτη γραμμή. Στις συνοικίες της Β’ Αθηνών, στους δρόμους και στις πλατείες και σε σπίτια ταπεινά. Όχι σε βίλλες και σε κότερα. Συνειδητά, δεν τους μπορούσα τους «χλιδοδιαμαρτυρόμενους». Δεν παρουσιάστηκα στις τηλεοράσεις.
Δεν άντεχα τον δεσποτισμό των ναρκισσευομένων εκπομπαρχών. Δεν σε ρωτούν για να απαντήσεις. Σου κάνουν μια μικρή «διάλεξη» για να κατοχυρώσουν την συμπλεγματική «ανωτερότητά» τους και τη θέση του «ξερολισμού» τους ή για να αυτοδιορισθούν διαιτητές (πάντα αριστερομεροληπτούντες) και «κριτές» της παλαιάς διαθήκης που θριαμβεύουν επί των πολεμίων τους. Και εξαπέστειλα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο σε εκατοντάδες χιλιάδες παραλήπτες «αποστολικές επιστολές», εκθέτοντας τις σκέψεις μου με παρρησία, γενναιότητα και αφοβία. Και με πολλή αγωνία. Και «νικήσαμε». Εύχομαι και η νίκη μας να φέρει το σωστό αντίκρυσμα για την έρμη την πατρίδα. Αυτά, χάριν της ιστορίας και της αλήθειας και ουχί προς τέρψιν των αναγνωστών, παρουσιάζω εδώ.
Βύρων Γ. Πολύδωρας 25.VI.2012.
ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Τρεις μέρες μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 ο Πρόεδρος της Ν.Δ. Α. Σαμαράς συνεκάλεσε την Εκτελεστική Γραμματεία προς αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και καθορισμό της περαιτέρω στάσης του Κόμματος. Σ΄αυτήν την ΕΓ ο ΒΓΠ έλαβε τον λόγο, ειπών τα εξής:
Δεν τολμώ να ταράξω το φαντασιακό κανενός. Είναι πολύ αργά πια. Πρόκειται για σχέδιο δεκαετιών και πάντως τετραετίας. Ορατό μεν, πλην αντιμετωπιζόμενο πάντα στρουθοκαμηλικά. Ηλίθια και τραγικά. Μια αγγλοσαξονική παροιμία λέει: «Αν βλέπεις τα μαγικά να σκάνε δίπλα σου, μην ψάχνεις για το μάγο. Κοίτα να γλιτώσεις». Από το «αόρατο σχεδιαστήριο» κάποιοι, όχι τόσο άγνωστοι, οδηγούν τα πράγματα σε «Αραβική άνοιξη». Σε πλατεία «Ταχρίρ»! Επελαύνουν! Ο στρατός τους παρών πολιτικά διαρθρωμένος, συντεταγμένος και εκπαιδευμένος προ πολλού.
Ενισχυμένος με τους εθελοντές αφελείς, τους αγανακτισμένους τιμωρούς, τους εκδικητές σαν εκείνους που για να εκδικηθούν τη μοιχαλίδα σύζυγο… Υποστηριζόμενος και προβαλλόμενος από τους εκπομπάρχες διαλαλητές και χειριστές του πόνου των αδύναμων που τον μεταπλάθουν σε φθόνο και μίσος και σε εμφυλιοπολεμική πρώτη ύλη. Ο στρουθοκαμηλισμός τους σκοτώνει ελέφαντα. Η ψευδαισθησιακή τους τρέλλα είναι η χλαμύδα της δειλίας τους. Τα έζησα. Τους έλεγα «ασύμμετρες απειλές» και έπεφταν επάνω μου να με σκοτώσουν. Τους έλεγα πως είναι «αντάρτικο πόλεων» και… «μου έβαζαν πιπέρι στο στόμα». Δεν ήθελαν να δουν και να πουν το όνομα του φαινομένου που ζούσαν. Λυπηρά πράγματα. Έτσι και σήμερα.
Οι έννοιες της Ευρώπης και του Ευρώ έχουν αρκούντως διασυρθεί και σε κάποιο βαθμό απαξιωθεί και συνεπώς η σημασία τους έχει αμβλυνθεί στη συνείδηση του λαού.
Στην καλύτερη περίπτωση, μειοψηφική ούτως ή άλλως, οι Έλληνες σήμερα, είναι Ευρωσκεπτιστικιστές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συγκροτεί απλά ένα αντιευρωπαϊκό μέτωπο. Μάλλον σε κάποιες από τις «μεταμορφώσεις» του μπορεί να υποκρίνεται και τον «Ευρωπαϊστή» κατά το δοκούν. Συγκροτεί «αντικαθεστωτικό» μέτωπο. «Αντικαθεστωτικό», όχι στενά πολιτικά, αλλά ευρύτατα οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά. Προσποιείται το ΠΑΣΟΚ του 1980 που πολεμούσε το «κατεστημένο» για να γίνει εκείνο σε χρόνο μηδέν ένα διάδοχο και χυδαίο «κατεστημένο», όταν τα «ζιβάγκο» έδωσαν τη θέση τους στα «Αρμάνι».
Οι αστοί από την άλλη πλευρά κοιμούνται. Ζουν το πονηρούλικο όνειρό τους. Ότι θα είναι και θα βρίσκονται πάντα κάποιοι Πολύδωρες να μάχονται και αφελείς δεξιοί στα Τζουμέρκα, στα Άγραφα, στην Ορεινή Ολυμπία και στις συνοικίες των Αθηνών, για να ψηφίζουν ΝΔ ως αιώνια κορόϊδα, διασφαλίζοντας τα συμφέροντά τους με το να αποκρούουν πάντα εκείνους που καίνε και σπάνε,
ενώ οι ίδιοι είναι ουδέτεροι και κριτικοί προς τους πάντες και νεωστί «συριζόφρονες»!!!.Έχω να αναφέρω και ένα παραπολιτικό που διακινούνταν τις τελευταίες ημέρες από τους συγκροτήσαντες την «συμμοριοσυμμαχία» τους για την σταυροθηρία τους, με τον εκβιασμό των «νονών» πατεράδων τους που τον αναρρίπιζαν προς τους δυστυχείς νεοδημοκράτες, τους το πάλαι ποτέ «ευεργετηθέντες». Έλεγε το παραπολιτικό, λοιπόν, ότι «επεκράτησαν οι μετριοπαθείς, οι εκσυγχρονιστές και Ευρωπαϊστές, κατ’ αντίθεση προς τους έξαλλους και παραδοσιακούς». Μήπως όμως αυτοί οι δήθεν «εκσυγχρονιστές», οι κυκλωματίες με τις «άκρες» στη Μύκονο, στα κότερα των προστατών τους, και στην Αράχωβα, είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την κατάσταση της παράταξης; Μήπως απέχουν παρασάγγας από το ιδεολογικό υπόβαθρο της Νέας Δημοκρατίας και τους πρέπει κάποια στιγμή, εάν δεν αφήσουν κατά μέρος τις κακεντρεχείς και αυτάρεσκες ταξινομήσεις και εξυπνάδες τους, να πεταχθούν από το παράθυρο;
Αυτά δεν τα λέω για άλλο λόγο, παρά μόνο, αποδεχόμενος και συμφωνώντας με την εισήγηση του Προέδρου, για να χαράξω κάποια νέα μονοπάτια σκέψης και δράσεις ενόψει της νέας αναμέτρησης και των επικειμένων εξελίξεων.
Ακόμη, τα λέω αυτά γιατί δεν είμαι επισκέπτης σ΄αυτή την παράταξη. Ούτε και σ΄αυτόν τον τόπο. Δεν πρόκειται να το σκάσω. Εδώ θα μείνω. Εδώ θα ζήσω. Και εγώ και τα παιδιά μου. Και εδώ θα πεθάνω. Είτε εν ειρήνη είτε εν πολέμω, μαχόμενος.
ΓΡΑΜΜΑ 1ο ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 17ης ΙΟΥΝΙΟΥ 2012
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, Ο μέγας Δελφικός μύστης και δάσκαλος της ηθικής, ο Πλούταρχος, έλεγε: «Η άγνοια του κακού εμποδίζει τον άνθρωπο να δει και να ακολουθήσει συνειδητά το καλό». Σα να μιλούσε για το σήμερα. Δεν μπορώ να αφήσω τους συμπολίτες μου ανειδοποίητους. Σας ειδοποιώ λοιπόν. Μην αγνοείτε το κακό που απειλεί την πατρίδα μας εάν γίνει το μέγα λάθος στις 17 Ιουνίου. Και θα είναι λάθος –ίσως και μοιραίο– αν δεν υπερψηφισθεί η ΝΔ, είτε από θυμό είτε από δικαιολογημένη για τα χίλια μύρια βάσανα αγανάκτηση. Δεν είναι το αλάνθαστο ή το ιδεώδες κόμμα η ΝΔ. Είναι όμως το καλύτερο δυνατό. Είναι το σύμβολο της πολιτικής σταθερότητας, της δημοκρατικής συνέχειας και συνέπειας, της Ελληνο-Ευρωπαϊκής ιδέας και πραγματικότητας. Είναι η κιβωτός των αξιών μας, που συναιρούνται στο παμπάλαιο, τίμιο και αληθινό τρίπτυχο: Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια.
Οι ποικιλόχρωμοι κουλτουρομαρξιστές μάς απαγορεύουν να λέμε την ταυτότητά μας με το όνομά της. Γιατί είναι μαθημένοι να κυκλοφορούν με ψευδώνυμα και με «κουκούλες». Σερφάρουν σκαρφαλωμένοι, ένα ολόκληρο τσούρμο συνιστωσών, μυστήριων γκρουπούσκουλων και παλαιοπασόκων, πάνω στη σάπια σανίδα της ψευδοεπανάστασης και του ψευδοριζοσπαστισμού τους, αφιονισμένοι και άπληστοι για εξουσία, στα θολά κύματα του λαϊκισμού, αδιαφορώντας για τις συνέπειες του τραγικού πειράματός τους για τον τόπο. Αυτοί είναι. Να αντισταθούμε πρέπει και στις σειρήνες των λαοπλάνων και αυτοσχέδιων λαθρεμπόρων ξένων ιδεών, που τις περιφέρουν με αναίδεια και θράσος για να ικανοποιήσουν τις μωροφιλοδοξίες τους, παριστάνοντας τους εθνοσωτήρες. Σκεφθείτε, φίλοι μου δυο φορές αυτά που σας λέω. Σας καλώ στη μεγάλη πανστρατιά της ΝΔ για να σώσουμε την Πατρίδα μας. Αυτός είναι ο ιερός σκοπός των εκλογών της 17ης Ιουνίου. Νυν υπέρ πάντων ο αγών!
Με αγωνιστικούς και αισιόδοξους χαιρετισμούςΒύρων Γ. Πολύδωρας
ΓΡΑΜΜΑ 3ο ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 17ης ΙΟΥΝΙΟΥ 2012
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, Φθάνουμε στις εκλογές. Τις πιο κρίσιμες στη νεώτερη εποχή. Αυτή που λέμε μεταπολίτευση. Που δήθεν τελειώνει. Η αλήθεια είναι πως δεν τελειώνει. Απλά τα «παιδιά του πολυτεχνείου» συνταξιοδοτήθηκαν. Άλλα είναι στη φυλακή, άλλα κρυμμένα στις βίλλες τους να τρων τα κλοπιμαία, άλλα περιφέρονται στα «στέκια» και να αυτοεπαινούνται στα παραμύθια τους με έναν ήρωα (τον εαυτό τους, εννοείται) και δυο ψευδομάρτυρες κομπάρσους, άλλα να οργανώνουν τη μεγάλη συγκέντρωση της Πέμπτης και άλλα να πιάνουν στασίδι στην Κουμουνδούρου για την επόμενη μέρα. Αυτοί είναι οι συνταξιοδοτούμενοι που εμπορεύθηκαν το «πολυτεχνείο» και τα συμπαρομαρτούντα. Που κόλλησαν σαν βδέλλες στα αριστεροσοσιαλίζοντα κόμματα και κινήματα της εποχής. Ήσαν οι λιγότεροι. Κάποιοι άλλοι κατέφυγαν στις εφεδρείες των λεκτόρων στα πανεπιστήμια. Άλλος προσφιλής τους χώρος ήταν τα ινστιτούτα της εκπαίδευσης και «παιδείας».
Ήξεραν πως ο χώρος ήταν πρόσφορος για μαρξιστομισθοφόρους. Και έζησαν έτσι, στρατολογούντες τα θύματά τους, τους δήθεν διανοούμενους επαναστάτες, με το αζημίωτο. Άλλοι κατέλαβαν τα συνδικάτα. Οι περισσότεροι, είναι πάλι αλήθεια, πετάχθηκαν «στη γράνα». Και λησμονήθηκαν εκεί. Από καιρού εις καιρόν τους έριχναν και κανένα ξεροκόμματο από τα περισσεύματα του μεγάλου φαγοποτιού. Αυτή ήταν η μεταπολίτευση. Σήμερα τα παιδιά τους παίρνουν τη σκυτάλη που εκείνοι ολοπόνηρα τους παρέδωσαν. Αναγεννούν και αναζωογονούν τα «ίδια ιδεώδη». Του κράτους-αγελάδας για άρμεγμα, που το τρέφουν με το αίμα τους αντί για χόρτο και σανό οι φτωχοί βιοπαλαιστές, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μικρέμποροι, οι μεροκαματιάρηδες και πάντως οι κομματικώς αντίθετοι και ηθικά διαφωνούντες φιλήσυχοι νοικοκυραίοι. Τα παιδιά τους λοιπόν, που από μειράκια τα εξεπαίδευαν στις καταλήψεις, στα συλλαλητήρια, στις «μολοτοφορίψεις» και στην ιδεολογία της ανυπακοής, της βίας και του αντάρτικου, τώρα γίνονται οι νέοι διάδοχοι, οι νέοι αναθεωρητές,
οι νέοι μεταρρυθμιστές, οι νέοι ριζοσπάστες, οι ψευδοπροφήτες πάντα της «νέας αλλαγής».
Με μια μικρή ανεπαίσθητη διαφορά: ότι θα είναι πάλι οι ίδιοι καβάλα πάνω στα ίδια υποζύγια. Στους νομοταγείς, κατά τεκμήριο δεξιούς πολίτες. Αυτό οργάνωσαν δύο χρόνια τώρα, με τους μίσθαρνους κεκράκτες των ερτζιανών και με τους δίδοντες εξετάσεις στα αδηφάγα αφεντικά τους μικρούς και μεγάλους τηλεοπτικούς αστέρες, κατά τεκμήριο μεταπολιτευτικούς αποφοίτους των αριστερών και αριστερίστικων νεολαιών.
Η πρώτη ύλη της ιδεολογίας της «επανάστασης», οι αγανακτισμένοι. Τα εύφλεκτα υλικά, οι αυτοκτονημένοι δυστυχείς συνάνθρωποι. Το βαθύ πρόβλημα, οι άνεργοι. Χθες, προχθές ανανεώθηκε το οπλοστάσιο με τα φάρμακα των καρκινοπαθών συνανθρώπων μας. Ο στόχος σταθερά ίδιος, τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν. Ασχέτως αν η ΝΔ ουδέποτε εκυβέρνησε, με εξαίρεση την εθνοκυβερνητική πράξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ή για την ακρίβεια, αφέθηκε να κυβερνήσει. «Πρόσχημα» δυστυχώς υπήρξε. Και θλιβερό διάλειμμα στην αριστεροπασοκοκρατία.
Και ακουσίως άλλοθι παρείχε. Αυτοί που εκυβέρνησαν ήσαν οι κραδαίνοντες τον γρόνθον της ανυπακοής και προπαντός τα καδρόνια, αντί κοντού κόκκινης σημαίας, της εκβιαστικής απειλής.Και προ αυτής της φοβεράς απειλής οι προσχηματικά κυβερνώντες ενέδιδαν. Δεν ενέδωσα ποτέ. Σήμερα προβάλλουν το δίλημμα ως αποτρόπαιο σκιάχτρο: Μνημόνιο ή ελπίδα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο γκροτέσκο και γκαιμπελικό προπαγανδιστικό τέχνασμα. Όμως η πρόκληση για τη διάσωση της οικονομίας με όλα τα συνεπακόλουθα είναι μία: Δάνειο ή όχι. Και κατ΄επέκταση, Ευρώ ή δραχμή και ακόμη παραπέρα, στην Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ ή στην απομόνωση και στην παρέα με τους διεθνείς παρίες, της γης τους κολασμένους; Όσον αφορά το «ποντίκι που βρυχάται» προκαλώντας τη Μέρκελ να του πει, σύμφωνα με ποια διάταξη των νομικών κειμένων μπορεί να αποβληθεί η καταγγέλλουσα το μνημόνιο δύστροπη δανειολήπτρια Ελλάδα, η απάντηση είναι απλή: Δεν υπάρχει διάταξη. Δεν θα αποβληθεί. Τα λεφτά θα της κόψουν. Και θα μείνει μέσα σαν ηρωϊκό πτώμα, σαν μούμια των Συριζαίϊκων πειραμάτων.
Επίλογος: Ο αιδεσιμώτατος Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ ο ήρωας και μάρτυς για την ισοτιμία μαύρων και λευκών στην Αμερική, είπε στην περίφημη ομιλία του «έχω ένα όνειρο»: Εκεί έξω είναι ένα βουνό απελπισίας που πρέπει να διαβούμε. Μέσα μας όμως υπάρχει ένας βράχος ελπίδας. Θα νικήσουμε».
ΟΜΙΛΙΕΣ ΒΥΡΩΝΑ Γ. ΠΟΛΥΔΩΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΑΡΓΥΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΛΕΩ ΣΤΙΣ 11-06-2012 ΚΑΙ 12-06-2012
Είμαι κοντά σας, γεμάτος συγκίνηση για πολλούς λόγους. Γιατί εδώ, αν κάνω μια αναδρομή, βρίσκω τον εαυτό μου από τα έτη της νεότητός μου να μάχεται μαζί σας για κοινά ιδεώδη. Τους περισσότερους σας γνωρίζω έναν - έναν και σας τιμώ ξεχωριστά. Πολύ σοβαροί άνθρωποι. Και προπαντώς, όταν είστε εδώ, στην γραμμή των πρόσω, στα Δυτικά προάστεια. Και είστε συνεπείς νεοδημοκράτες. Έχει μια προστιθέμενη αξία το πράγμα. Χαίρομαι που είμαι Πρόεδρος της Βουλής. Γιατί είμαι δικός σας αντιπρόσωπος. Ξέρετε γιατί; Γιατί είμαι δική σας αντανάκλαση. Η έννοια της αντιπροσώπευσης είναι για εμένα ευλογημένη έννοια. Θα σας το πω καθαρά. Είμαι υπερήφανος που είμαι βουλευτής σας. Βουλευτής των βιοπαλαιστών, όλης της περιφέρειας. Είμαι αντιπρόσωπος των νοικοκυραίων. Αντιπρόσωπος των ανθρώπων της εντιμότητας και του μόχθου.
Στην αναδρομή, βλέπουμε όλη την πορεία της ΝΔ σε αγώνες, τις περισσότερες φορές χωρίς την μεγάλη ανταμοιβή. Και για τους ανθρώπους της και για τα όσα ηδύνατο η ΝΔ να προσφέρει. Από το ’81 που είμαι εγώ στη Βουλή, που με στέλνετε συνεχώς, κάναμε κυβέρνηση δύο φορές. Το ’90 – ’93 και 2004 – 2009. Ήμουν πάντα και σε κυβερνητικά πόστα. Σε υπουργικές θέσεις. Σας λέω ότι δεν κυβερνήσαμε. Κυβερνούσε το πεζοδρόμιο. Κυβερνούσαν αυτοί που ο λαός τους αφήνει έξω ή αυτοί επιλέγουν να είναι έξω και να ρίχνουν πέτρες στα τζάμια. Το ΠΑΜΕ του ΚΚΕ, το σημερινό ΣΥΡΙΖΑ και πρώην Συνασπισμός, ο Φωτόπουλος, ο Κολλάς ή τα άλλα γνωστά πρόσωπα της ιστορίας της οπισθοδρόμησης. Της ιστορίας εκείνων που έκαναν τους «μπράβους» στις γραμμές του τραίνου, να μην περάσει το τραίνο της προόδου και της δημιουργίας. Και μετ’εμποδίων κάναμε πράξεις προσφοράς στον τόπο.
Αισθάνομαι την ανάγκη να τα σημειώσω αυτά. Γιατί ακούμε υπεραπλουστεύσεις από τους «ξερόλες» και τους εξυπνάκηδες που λένε «τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν». Και εξασφαλίζουν έτσι την αθωότητά τους από ευθύνες. Και ισχυρίζονται πως είναι αμέτοχοι στο πελατειακό παιχνίδι και στο νεποτισμό και στη φαυλοκρατία. Και ποιος ήλεγχε τα συνδικάτα, τα πανεπιστήμια με τους λέκτορες, τους επίκουρους τους πανεπιστημιακούς, τις ΔΕΚΟ, τους ΟΤΑ και όλο το Δημόσιο; Τις εκδόσεις, το θέατρο, τις τέχνες, τις τηλεοράσεις, τη δημοσιογραφία; Δεν τελούν όλα υπό τη δεσποτεία της Αριστεράς ευρύτερα; Το ένα που κυβέρνησε. Το ΠΑΣΟΚ. Που κυβέρνησε και «θέρισε». Μέχρις της τελικής καταστροφής 2009 – 2012. Καλούμεθα και πάλι εμείς, ως ΝΔ, ως σχολή σκέψεως, ως κόσμος του νοικοκυριού, των αξιών, της δημοκρατίας, της σταθερότητας και της συνέπειας, καλούμεθα τώρα μπροστά στις ιστορικές μας ευθύνες. Εγώ είμαι συγκινημένος που σας βλέπω. Παρόντες στο εθνικό προσκλητήριο.
Αξιόμαχους, εδώ στους Αγίους Αναργύρους, στο Αιγάλεω, στο Ίλιον, στο Περιστέρι, ετοιμοπόλεμους και σίγουρους για το δίκιο μας. Δεν θα αφήσουμε να μας πάρουν το δίκιο μας. Δεν θα αφήσουμε να μας πάρουν τον κόσμο μας. Να μας κλέψουν τον κόσμο μας.
Αυτό το να μας κλέψουν τον κόσμο μας, είναι μια φράση του Ομήρου. Την ξέρετε όλοι. Και εδώ θα πρέπει να επιστρατεύσουμε το πνεύμα του Οδυσσέα. Ο Οδυσσέας έβαλε κερί στα αυτιά των συντρόφων του, να μην ακούνε το τραγούδι των Σειρήνων, που τους ξελόγιαζε και τους οδηγούσε στον θάνατο του μαύρου βυθού, όπως λέει ο Όμηρος. Και παρακάλεσε και τους ίδιους, γιατί ήθελε να έχει μια εποπτεία σχετικά με το τι γίνεται με αυτό το τραγούδι των Σειρήνων, να τον δέσουν στο κατάρτι. Έτσι κι εμείς τώρα, σε αυτές τις άθλιες παραπληροφορήσεις για το μνημόνιο,για το γράμμα που υπέγραψε ο Σαμαράς, σας απαντώ με την δεύτερη επιστολή μου, που εισηγούμαι για το δίκιο του Σαμαρά, με το πιστόλι στον κρόταφο υπεχρεώθη – και το φωνάζουμε και δεν ακούγεται η λαλιά μας – για τη σωτηρία της Ελλάδος.
Τον Νοέμβριο, υπέγραψε για την κυβέρνηση Παπαδήμου και τη δανειακή σύμβαση. Διότι έπρεπε να έχουμε τα λεφτά μέσα. Διότι αλλιώτικα δεν θα ερχόταν η δόση. Θα κατέρρεε το σύστημα από τον Νοέμβριο του 2011. Και προλαβαίνει και λέει ο Σαμαράς: «Επιχειρείται ένα πρόγραμμα, το οποίο δεν εκτελείται σοβαρά. Έχει πολλές ατέλειες. Χρειάζεται, οι δεσμεύσεις να τροποποιηθούν και με αυτόν τον όρο υπογράφω την εκτέλεση αυτού του προγράμματος».
Και ακούς και λένε: Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ. ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ελευθερωτής. Έλεος! Δεν είναι το θέμα μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα είναι δάνειο ή όχι δάνειο; Πείνα ή επιβίωση αυτού του λαού; Σωτηρία της χώρας μέσα στην Ευρώπη ή όχι; Αυτά είναι τα διλήμματα. Τώρα τον σωτήρα ΣΥΡΙΖΑ, τον είδαμε. Σας τον υπενθυμίζω. Είναι εκείνος που πολέμησα εγώ, όταν ήμουν Υπουργός Δημοσίας Τάξεως. Είναι εκείνος που τους έλεγα:
καταδικάστε τους κουκουλοφόρους, καταδικάστε εκείνους που επιτίθενται με καλάσνικοφ στα Αστυνομικά Τμήματα. Ακόμα περιμένω την καταδίκη τους. Τώρα θέλουν και την εξουσία. Θέλουν να αφοπλίσουν τα ΜΑΤ. Να αφοπλίσουν την Αστυνομία. Σήμερα, μίλησε ο Αντώνης Σαμαράς στην οδό Πειραιώς αναλυτικά για τον τομέα της ασφάλειας. Ασφαλώς και είναι πρώτη προτεραιότητα. Και δεν είναι πώς θα αφοπλίσεις την Αστυνομία. Είναι πώς θα στηρίξεις την Αστυνομία. Δεν είναι πώς θα παρουσιαστείς στη ΓΑΔΑ και θα λες, όπως έλεγε ο κ. Τσίπρας τις προάλλες: είμαστε ένα άκακο αρνίο. Μην κοιτάτε που μας παρουσίαζαν με την λυκοπροβιά, με το λυκοτόμαρο. Δεν είναι έτσι. Ο λύκος και αν εγέρασε την τρίχα άλλαξε, την γνώμη δεν την άλλαξε. Αυτό ξέρω εγώ για τον κομμουνισμό και την αριστερά, για την αναθεωρητική και την εναλλακτική αριστερά, για την άκρα αριστερά και ούτω καθεξής. Για την τρέλλα του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Χθες, πήγα σε ένα εκκλησάκι στη Νέα Χαλκηδόνα. Είμαι σοβαρός θεολογών, και γνωρίζω πολύ καλά την περιφέρειά μου. Όμως αυτό το εκκλησάκι ομολογώ πως δεν το ήξερα. Είναι ενός Αγίου, που έγινε Άγιος το 1935, εμαρτύρησε από τους διωγμούς του Στάλιν στη Ρωσία. Άγιος Λουκάς ο Ιατρός της Κριμαίας. Επίσκοπος Κριμαίας τότε. Γιατί τον αναφέρω; Γιατί είναι ένα από τα χίλια μύρια «κατορθώματα» του κομμουνισμού, του αριστερισμού. Γράφουν για την βία, θεωρητικοί της βίας, του τρόμου και των διωγμών. Εκατομμύρια ψυχούλες έχουν χαθεί και θέλουν να το επαναλάβουν το πείραμα. Μιλάω διεθνώς, γιατί δεν θέλω να θυμίσω τα ελληνικά δρώμενα και δράματα της δεκαετίας του ’40. Και ούτε και τα προχθεσινά ακόμη. Συλλαλητήριο. Καίγονται στην Marfin στην οδό Σταδίου άνθρωποι και δεν αφήνουν την Πυροσβεστική να πάει. Εμείς θέλουμε νόμο και τάξη. Και θέλουμε να έχουμε και την κοινωνική συμφωνία, την κοινωνική συναίνεση.
Δεν είμαστε τίποτα κακούργοι. Θέλουμε το νόμο και την τάξη. Ο νόμος είναι η ασπίδα του αδυνάτου. Ο δυνατός δεν θέλει νόμο. Έχει τον γρόνθο, έχει την κλεψιά, τη διαφθορά, την εξαγορά. Και ο δυνατός προχωρεί και σε πατάει. Ο νόμος είναι το καταφύγιο του αδυνάτου.
Θέλουν οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ να υπογράψουν σύμφωνο ειρήνης με την Τουρκία, παραχωρώντας την Θράκη και τις μειοψηφίες και μειονότητες. Μειονότητες λένε! Υπάρχει μόνο μία μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη από τη Συνθήκη της Λωζάνης. Θέλει σοβαρότητα αυτός ο τόπος. Αν είναι μαθημένοι στη «σοβαρότητα» την δική τους, να κάνουν δηλαδή μόνο τα «gay parades», εμείς είμαστε μια κοινωνία ολόκληρη. Δεν είμαστε για «gay parades». Είμαστε μια κοινωνία, που πιστεύουμε στις αξίες αυτού του τόπου και στην παράδοση. Που θέλουμε να την κρατήσουμε ζωντανή και να ζήσουμε με αξίες και αξιοπρέπεια. Και είμαστε Έλληνες. Έλληνες και από τη Βόρειο Ήπειρο, όπως είναι και ο παριστάμενος συνάδερφός μας Αλέξανδρος Αναγνώστης. Και είμαστε ετοιμοπόλεμοι. Ούτε τους φοβόμαστε. Και θα νικήσουμε.
Γυρίζω όλη την Β’ περιφέρεια και την Ελλάδα. Νικάμε! Και είμαι βέβαιος ότι θα νικήσουμε. Και η ΝΔ θα είναι η νικήτρια, ρυθμιστής για κυβέρνηση σε αυτόν τον τόπο στις 18 Ιουνίου. Δεν λέω κούφιες αισιοδοξίες. Λέω με μαθηματική ακρίβεια ότι υπάρχουν «αδέσποτες» δυνάμεις δικές μας. Από ακρισία και νεύρα έφυγαν. Αλλά μόνο για μια Κυριακή, αυτή της 6ης Μαΐου. Όχι για δεύτερη Κυριακή, της 17ης Ιουνίου. Δεν το δέχομαι. Και εκείνοι περιπλανήθηκαν με τον Καμμένο και κάποιοι άλλοι νευρικοί που πάνε στην Χρυσή Αυγή και κάποιοι άλλοι που πήγαν στην Μπακογιάννη, γύρισαν. Όλους τους καλούμε στην πανστρατιά. Και εκτός από το κάλεσμα το δικό μας, σας ζητώ να φέρετε στην σκέψη σας κάποιον συγγενή σας, κάποιον κουμπάρο σας, κάποιον γνωστό σας και κάντε του ένα τηλέφωνο. Τα πράγματα δεν είναι για παιχνίδι. Είναι πολύ σοβαρά.
Είμαι εδώ κοντά σας και με τον καλό συνάδελφο Μπάμπη Αλεξανδράτο, ο οποίος είναι – και τον συγχαίρω δημόσια για αυτό – πρώτος επιλαχών στους Αγίους Αναργύρους και στο Αιγάλεω. Είναι από τους μαχόμενους νεοδημοκράτες. Τιμώ τον δάσκαλο, τον παιδαγωγό, τον άνθρωπο της βιοπάλης. Είναι της κοινωνικής άνωσης. Εσείς τον βγάλατε και η συνέπειά του, η νεοδημοκρατική, τον θέτει πολύ υψηλά στην ιεραρχία του κόμματος. Θέλω ειλικρινά να εκφράσω την ιδιαίτερη τιμή μου, που είμαι με τον Μπάμπη Αλεξανδράτο απόψε κοντά σας. Να τον συγχαρώ για το έργο του το κοινωνικό, το πολιτικό και προπαντώς το παιδαγωγικό, που είναι και το αντικείμενό του. Εδώ στα σχολεία και στα παιδιά μας, των Δυτικών προαστείων. Και θέλω ειλικρινά να εκτιμήσω δημόσια, όπως συμβαίνει και με τον συνάδερφό μας τον Βορειοηπειρώτη, την σεμνότητα και το ήθος του. Μολονότι είναι από την Κεφαλλονιά. Να σας πω ένα ανέκδοτο για αυτούς τους «κουρλούς» της Κεφαλλονιάς; Ένα καράβι ήταν κάτω, στον Ινδικό Ωκεανό. Και είχε φουρτούνα. Ο καπετάνιος ο κεφαλλονίτης κοιμόταν. Τον σηκώνουν. «Έχει φουρτούνα!
Σήκω να δούμε». Και αυτός λέει: «Τι φουρτούνα; Για να δω». Και ανεβαίνει στην γέφυρα και έψαχνε να βρει αν έχει σύννεφα ο Αίνος, το βουνό της Κεφαλλονιάς. Αν είχε ο Αίνος σύννεφα, τότε θα διέτασσε συναγερμό για την φουρτούνα! Και τον αγνάντευε από τον μακρυνό Ινδικό ωκεανό. Προφανώς με τα μάτια της ψυχής του.
Κάθε φορά που βρίσκω ευκαιρία για τα κεφαλλονίτικα πράγματα, θέλω να επαινέσω την Κεφαλλονιά. Να την επαινέσω για την ιστορική παρουσία εκεί του Ηλία Μηνιάτη στο Ληξούρι. Μπορεί να θυμώσουν αυτοί, γιατί είναι άλλο το Ληξούρι και άλλο η Κεφαλλονιά. Επίσης να την επαινέσω για τον Ανδρέα Λασκαράτο. Για τον Ρόκκο Χοϊδά, έναν νταή πολιτικό της επαρχίας Κραναίας Αργοστολίου του 1880. Και τον Γεράκη, τον Αντιβασιλέα του Σιάμ. Έτσι τιμώ την Κεφαλλονιά και με αυτό το παράδειγμα της Κεφαλλονιάς και των κεφαλλονιτών, απετύπωσα την Ελλάδα ολόκληρη. Απ’ άκρου σ’ άκρο. Και από τον Πόντο. Και τι είναι εκεί; Είναι προσωπικότητες σαν εσάς. Απ’ άκρου σ’ άκρο της Ελλάδος. Που θέλουν να κρατήσουν την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, με την ταυτότητά της.
Ζωντανή και ακμαία. Όχι παρία της οικουμένης.Εάν βγει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν θέλω να περιγράφω σκηνές κολάσεως ούτε στην ομιλία μου ούτε στον ύπνο μου. Ξέρω ότι μπορεί να φτάσουν στο κακό, στην καταστροφή, ανεπανόρθωτα. Οι «ξερόλες» του ΣΥΡΙΖΑ, μας λένε τα πολύ ενδιαφέροντα οικονομικά που δεν ωφελούν πουθενά. Φώναζε από την Καβάλα ο κ. Τσίπρας, σαν το ποντίκι που βρυχάται: «Πες μας κυρία Μέρκελ, ποιος νόμος και ποια διάταξη του κανονισμού της Ευρώπης λέει ότι μπορείτε να μας εξώσετε;». Δεν θα μας εξώσει κανένας κύριε Τσίπρα. Κλαίω για την Ελλάδα, γιατί μόλις κάνεις τα πειράματά σου να καταγγείλεις και να ακυρώσεις το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, μονομερώς, όπως διατείνεσαι, θα κατεβάσουν τον διακόπτη και δεν θα λάβεις λεφτά.Και θα είσαι ως χώρα που δυστύχησε να την κουμαντάρει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα ηρωικό πτώμα μέσα στην Ευρώπη. Δεν με ενδιαφέρει ούτε η τιμωρία σου ούτε ότι θα αποδειχθεί ότι κάνεις ένα πείραμα θανάτου. Με ενδιαφέρει μαζί με τους συμμαχητές και τους συμπολίτες που μιλάω απόψε, να σώσουμε την πατρίδα.
Να μην μπούμε στο πείραμα. Δεν είμαι καθόλου περίεργος να δω το πείραμα. Όπως λέει και ένα τραγουδάκι στις ροκ μπάντες: «Curiosity kills the cat». Δηλαδή, η περιέργεια σκοτώνει τη γάτα. Καθόλου περίεργος δεν είμαι. Έχω παιδιά. Και τα παιδιά σας είναι παιδιά μου. Και έχουμε μία αδερφότητα ελληνική και χριστιανική. Και παλεύουμε. Ούτε τις μαρξιστικές θεωρίες πάμε να επαληθεύσουμε, μετά την απόδειξη της αποτυχίας του πειράματος το 1990 και μετά από τη δυστυχία από τη Μόσχα μέχρι τα Σκόπια και τη Σόφια. Όλα τα Βαλκάνια και την Αλβανία του Χότζα και του Αλία. Πείραμα που κράτησε 70 χρόνια για τη Σοβιετία και 45 χρόνια για τους δορυφόρους. Δεν έχω καμία περιέργεια. Έχω πειστεί κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ. Αν έχετε εσείς τις παιδικές σας ανώμαλες ανησυχίες, να δείτε τι γίνεται και πώς επαληθεύεται, να πάτε στον Τσάβες της Βενεζουέλας, να φέρετε το πετρέλαιο. Ντροπή σας και ξεφτίλα σας. Απορώ όμως με αυτόν τον λαό, που κάθεται και σας ακούει. Δεν είναι όμως μόνος του ο λαός.
Το είδατε στο διαδίκτυο το βιντεάκι της ΟΝΝΕΔ; Δεν το είδατε. Να σας το πώ εγώ; Θα σας το περιγράψω σαν ηθοποιός. Πάει ένας τύπος με την φίλη του στο ρεστοράν. Πάει ο τύπος κουστουμιά, μαντήλι, με τη φίλη του και παραγγέλνουν εσκαργκόν, σαλιγγάρια δηλαδή, σοβινιόν και ύστερα κάτι για επιδόρπιο. «Τον λογαριασμό παρακαλώ», λέει. Φέρνουν τον λογαριασμό, τον κοιτάει ο τύπος και λέει: «Δεν το αναγνωρίζω αυτό. Είναι επαχθές χρέος και δεν πληρώνω». Κάτι λέει ο σερβιτόρος και έρχονται οι μπράβοι και τον παίρνουν σηκωτό. «Μπλοφάρουν, μπλοφάρουν» λέει της φίλης του. «Δεν μπλοφάρουν», του λέει αυτή και τον πετάνε έξω. Αυτά τα βιντεάκια είδα και γελούσα. Και έκλαιγα μαζί σαν σκεφτόμουν ότι η σκηνή θα μπορούσε να έβγαινε αληθινή αν τη διαχείριση του χρέους ανελάμβανε ο Τσίπρας.
Είναι και οι Σειρήνες του Οδυσσέα. Και αν θέλετε να σας πω και τα ονοματάκια τους. Είναι όλα αυτά τα μεταφερόμενα και αναμεταδιδόμενα κόμπλεξ. Είναι κόμπλεξ περιπατούντα. Δεν με ενδιαφέρει όμως ούτε η κουτσή περπατισιά τους ούτε και το τι κράζουν. Με ενδιαφέρει ότι τα αυτιά των πολιτών τρελαίνονται από τις Σειρήνες. Βγήκε αυτός ο μυστήριος ο Ιφικράτης Αμυράς και λέει κανονικά: γραμμές πολέμου. Και λέει δεν ήταν υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό ήταν το θέμα; Αν τον απορρίψατε από τα ψηφοδέλτιά σας τελευταία ώρα; Το πρόβλημα το τραγικό είναι ότι οργανώνει επανάσταση. Εμφύλιο πόλεμο. Ε, τους λέμε από εδώ σήμερα, τίμια, ότι δεν είμαστε παρατηρητές ούτε παίζουμε για να βγούμε βουλευτές. Δεν θα σας περάσει.
Ο Οδυσσέας σκότωσε τρεις μνηστήρες, μόλις τελείωσε το θαλασσοδάρσιμο και έφτασε στην Ιθάκη. Συνεννοείται με το παιδί του, τον Τηλέμαχο, πώς θα τους εκτελέσει. Ήταν με το τόξο που δεν μπορούσαν να ανοίξουν.
Και σκοτώνει πρώτον τον Αντίνοο. Αυτός που είναι κόντρα στη λογική. Δεύτερος, ήταν ο Αμφίνοος. Εγέμιζε τον τόπο σύγχυση και ασάφεια, όπως σήμερα. Και τρίτος ήταν ένας Αγέλαος. Δηλαδή ο δημοκόπος, ο λαοπλάνος. Την ώρα που τους σκότωνε τους είπε: «Ήρθατε να μου κλέψετε τον κόσμο μου». Αυτό είναι το πνεύμα του Οδυσσέα. Δεν είπε το βιος μου ή την γυναίκα μου. Τον κόσμο ολόκληρο είπε. Δεν θα τους αφήσουμε, γιατί είναι σαν να μας κλέβουν τον κόσμο μας ολόκληρο. Την ύπαρξή μας. Την ύπαρξη των παιδιών μας, την περιουσία μας, την τιμή μας, το μέλλον, τα πάντα.
Και ασχολούμεθα με το δήθεν πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Τί θα κάνετε; Άλλα λέει ο ένας, άλλα ο άλλος. Δεν γίνεται αυτό. Ο Λένιν εδίδασκε συστηματικά την αρετή των αντιφάσεων. Να λέτε άλλα ο ένας και άλλα ο άλλος. Ας είναι αντιφατικά. Και ξέρετε πώς το δικαιολογούσε; Ζαλίζουμε τον εχθρό.
Δεν τους ενδιαφέρει ούτε να πέφτουν από την μία αντίφαση στην άλλη, ούτε να λέει άλλα ο ένας και άλλα ο άλλος. Ή το ίδιο πρόσωπο, άλλα να λέει το πρωί και άλλα το βράδυ. Δεν τους νοιάζει. Ο Λένιν εδίδαξε την τακτική των αντιφάσεων. Δηλαδή θα τρελλάνεις τον αντίπαλο με το να λες αντιφατικά πράγματα, άλλα το πρωί και άλλα το βράδυ, ώστε να μην ξέρει πού να σταθεί και πώς να σε αντιμετωπίσει. Και αυτό το έλεγαν κορύφωση της τακτικής του λενινισμού και του μαρξισμού.
Απαιτείται σοβαρότητα. Τα επιδιωκόμενα είναι να είμαστε μέσα στην Ευρώπη, μέσα στη συμμαχία του ΝΑΤΟ. Να μην είμαστε φτερό στον άνεμο στο διεθνές περιβάλλον. Να κατοχυρώσουμε σοβαρές διαπραγματεύσεις. Τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους. Όχι άλλη αιμορραγία από τους φτωχούς. Να κατοχυρώσουμε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα.
τον κόσμο με επιμονές και εμμονές τέτοιες. Να μπούμε στην ανάπτυξη, να υπάρξει ρευστότητα στην αγορά. Απλά και σταθερά πράγματα. Για αυτό ζητάμε την εντολή. Και μέσα στις αντιφάσεις, τα είπαν όλα. Μιλάνε για δήμευση περιουσιών, μιλάνε ευθέως για κατάσχεση καταθέσεων και για ανθρωποδιώξεις. Δεν τα χρειαζόμαστε όλα αυτά το 2012. Και εν πάση περιπτώσει, αν τα λένε για απειλή, τους λέμε ότι δεν τους φοβόμαστε. Δεν τους έχουμε φοβηθεί ποτέ. Θα σταθούμε όρθιοι στο κόμμα της ΝΔ στις επάλξεις. Το ζήτημα δεν είναι πως θα οργανώσουμε τους «πυγμαχικούς» αγώνες. Το ζήτημα είναι πως θα νικήσει η ΝΔ και θα μπούμε σε μια εποχή σταθερότητας και νέων σημείων ευσταθείας. Κάποιοι λένε ότι θα μας κάψουν, όπως κάνουν με τις μολότοφ. Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις ώρες, μετά τις 17 Ιουνίου, θα τους αναγκάσει να γίνουν αρνία. Και θα υπάρχει ένα διάστημα, βραχύ, μέσο, που θα είναι καιρός για να βγεις να χτίσεις. Και σε αυτό το διάστημα θα δημιουργηθούν τα νέα σημεία ισορροπίας και θα προχωρήσει η ατμομηχανή της προόδου μπροστά.
Ήρθε η περιπέτεια της κρίσης και την παλεύουμε. Αλλά μην μου λένε ότι «ή θα μας το παραδώσετε τώρα ή θα το διαλύσουμε». Ούτε θα σας το παραδώσουμε ούτε θα το διαλύσετε. Διότι η εξέλιξη των πραγμάτων μαρτυρεί ένα πράγμα. Και εδώ σ΄αυτή τη συνέλευση. Θέλω να σας συγχαρώ για την παρουσία σας. Ξέρω τι έχετε στην ψυχούλα σας. Ελλάδα, δημοκρατία, νοικοκυροσύνη, θρησκεία, πρόοδο. Την ταυτότητά μας. Αυτό για μένα είναι υπέροχο πολύπτυχο αξιών. Αυτή είναι η ενότητα ατόμου και πίστεως. Θέλω να σας συγχαρώ και για την υπομονή που έχετε κάνει στα δύσκολα. Σας ξέρω. Από αυτή την αίθουσα κάθε σπίτι έχει έναν άνεργο μέσα. Και εγώ αν μου επιτρέπετε. Και αντέχουμε και υπομένουμε και προχωρούμε. Αισιόδοξοι. Εβραχήκαμε με παγωμένο νερό, από το πετσόκομμα των συντάξεων, των μισθών, τους φόρους και τα χαράτσια.
Μην μου πείτε ότι είναι λύση να πάμε να πνιγούμε εντελώς στα βαθειά, επειδή εβραχήκαμε με παγωμένο νερό; Όχι! Θα βγούμε έξω, θα προχωρήσουμε, θα τινάξουμε το κεφάλι μας, την χαίτη, θα στεγνώσουμε, θα ξανατρέξουμε, θα ξαναχτίσουμε, θα ξαναπροκόψουμε. Εγώ σας λέω, σαν τον Κολοκοτρώνη στους στρατιώτες του, σε σας: εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας. Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η ΝΔ και ο Αντώνης Σαμαράς! Αυτή είναι συνέλευση! Αισιοδοξώ ότι θα νικήσουμε! Πράξατε τα δέοντα. Είναι πολύ οριακή η κατάσταση και η ώρα κρίσιμη. Σας θεωρώ αξιωματικούς του αγώνα. Εμπρός για τη νίκη!